چندگونگی ایهام در غزلیات سعدی

ایهام یکی از مهم ترین امکانات زبان شعری است. این آرایه را از انواع هنجارگریزی معنایی می دانند که در محور هم نشینی و مجاورت به وجود می آید و براساس ترکیب شکل می گیرد و کلام را با ایهام که از عناصر مهم زبان ادبی است، پیوند می دهد. این مقاله، محصول مطالعه کامل غزل های سعدی و استخراج کاربرد انواع ایهام در آن هاست. در این تحقیق با استفاده از بررسی های به عمل آمده، میزان و چگونگی کاربرد انواع مختلف ایهام در غزلیات سعدی نشان داده شده است. هم چنین تصریح شده است که سعدی به رغم آن که شاعری صریح و رک گوست و مکنونات قلبی خود را شفاف بیان می کند اما نمی تواند یکی از بزرگ ترین امکانات زبان شعر را که با ابهام پیوند دارد نادیده گیرد و از نقش آفرینی ادبی ایهام صرف نظر کند. به همین سبب است که نمونه هایی از همه نوع ایهام را می توان در غزلیات وی دید.